بنام او که آغاز است وپایان زبان هویت اصلی فرهنگ هر مردمی است و حفظ وحراست از زبان مادری وظیفه تک تک گویشوران یک زبان است،اما هرزبانی برای بقا و دوامش نیازمند توجه و ساماندهی است برای اینکه در دنیای کنونی زبانی بتواند بقا و دوام داشته باشد باید دارای خط و دستور زبان مدون باشد و تولید فرهنگی و علمی با آن صورت گیرد و به طبع شرایط برای آموزشش از هرنظر مهیا شود. درسال ها و سده های اخیر بسیاری از زبان ها زنده دنیا و کشورمان ایران به دلایل مختلف ازجمله بی توجه و یا مغلوبیت فرهنگی به کلی از بین رفته و فراموش شده اند و برخی دیگراز زبان های کهن و اصیل ایرانی ازجمله زبان لری وگیلکی و کردی(البته کردی کمترخطر انقراض را حس می کند)و…اگر مورد توجه ومرمت قرارنگیرند و شرایط آموزش برای این زبان ها مهیا نشود بی شک این زبان های کهن و اصیل به زودی سرنوشتی جز انقراض و خاموشی نخواهند داشت اما باتوجه به اینکه در حوزه زبان لری سال هاست که کم بیش فعالان عرصه زبان شناسی و فرهنگی اقداماتی ازجمله طراحی خطوط لری(برای مثال جدید ترین خط لری خط پاپریک هست) انجام داده اند اما متاسفانه…