در سال ژانویه ۲۰۱۶ (بهمن ۹۴) با سفر آقای شی جین پین رئیس جمهور چین به ایران و دیدار با مقام معظم رهبری توافقی امضاء شد تا روابط اقتصادی دو کشور در طول ۲۵ سال ۶۰۰ میلیارد افزایش یابد.

باری، کنشگران سیاسی را دیگر در مملکت ،به نام های پیشین نمی توان صدا کرد، چون هر آنگاه که کسی را صدا می کنی، چهره های گوناگون خود را شنونده ویژه می بینند و این، آشفتگی پیش آورده و خستگی ها را چند برابر ساخته است.دیگر اصلاح و اصول نکنید، در اندیشه نویی دیگر باشید.

اهل مطالعه انتقادی باشیم! کتاب ها، از شبکه های اجتماعی مفیدترند! سواد مطالعه، سواد علمی و سواد رسانه ای خود را ارتقا دهیم و در دام محتواهای رسانه ای با زرق وبرق فضای سایبری گرفتار نشویم!

وزارت میراث فرهنگی پس از چهار دهه بالاخره به پوشاکِ مردم عرب ایران کد رسمی داد. این یعنی دیگر رسما اجازه دارند لباس محلیشان را استفاده و معرفی کنند.

درخشش عرفان طهماسبی جوانی از طایفه هنرپرور بهداروند شهر شوشتر و همخون اسطوره های موسیقی بختیاری همچون بهمن علاءالدین، غلامشاه قنبری، علی تاجمیری، شیروان بختیار و بسیاری از هنرمندان عرصه موسیقی در برنامه و مسابقه تلویزیونی عصر جدید باعث شد دوباره دچار احساسات استانی و قومی شویم و از بابت این اتفاق خوشایند برای لحظاتی ذوق کنیم.

مسیح مهاجری می‌گوید مهاجمان به حرم حضرت معصومه بدون آنکه بدانند ائمه به هنگام مریضی به پزشک مراجعه می‌کردند و حضرت معصومه نیز با بیماری از دنیا رفت، می‌گویند به حرم‌ها بیماری وارد نمی‌شود.

 حاکمیت و دولت ایران، باید چشم بیدار و گوش بزنگ باشد و بیشتر از این دیگر، مفت نبازد و غافلگیر نشود، زیرا، تا بدینجای کار، چنانچه اگر، بر اثر اشتباه و یا حرکت ناصوابی در مورد مبارزه با کرونا، در فقدان تجربه ی کافی مرتکب خطایی شده است، لذا، شایسته است آن نواقص را بسرعت جبران نماید. 

متاسفانه این روزها مردم هر روز با چندین خبر مختلف مواجه می شوند ؛ وزیر یک چیز می‌گوید، سخنگوی ستاد حرفی دیگر می‌زند، استاندار یک جمله و فرماندار سخنی دیگر و … چنین روند غلط و شومی، جز استیصال و اخذ تصمیمات احساسی از سوی مردم، نتیجه دیگری هم دارد؟

بدین ترتیب بود که ناآرامیها در هند از دسامبر سال ۲۰۱۹و پس از آن بالا گرفت ،اقدامی که مسلمانان آن را شدیدا تبعیض آمیز و نشانه‌ی تلاشهای دولت مودی برای منزوی کردن بیشتر مسلمانان در این کشور می‌دانند.

در حالی این نسخه ی مسخره و تکراری برای مردم پیچانده می‌شود که شرایط زندگی به گونه‌ای است که اگر از یک خانواده پنج نفره ۴ نفرشان ۱۲ ساعت از روز را پیوسته در جامعه کار و تلاش کنند تازه به حداقل های زندگی هم نمی رسند.